پاییز دل انگیزمان عمر بلندی ندارد . روزهای کوتاه و خورشید کم جانش کم کم کوتاه تر می شوند . شب ها بلند و بلند تر می شوند . و روزها سرد و سردتر ... دلمان را باید بسپریم به آغوش خانواده مان . دلمان را باید ببریم میان گرمی خانه هامان . و این شب های طولانی را با عشق صبح کنیم . یلدا ... طولانی ترین شب سالمان را اگر کنار خانواده و دوستان نباشیم و گل نگوییم و نشنویم و حافظ نخوانیم و دهانمان را شیرین به شیرینی هندوانه اش نکنیم ، چه کنیم ؟
از دیرباز مردمان این سرزمین بلند ترین شب سالشان را جشن میگرفتند . پاییز را بدرقه میکردند و آغوششان را برای زمستان باز می کردند . این شب طولانی را کنار هم به خوشی و شادی میگذراندند و دلشان را از عشق گرم میکردند تا سرمای زمستان پیش رو به قلبشان نفوذ نکند .
از 0 رای